هنگامی که با اختلاف هایی در رابطه با کار و کارگری برخورد کردید دو راه حل وجود دارد. قادر هستید بدون سلطه بر قانون های اداره کار و مقرارت کار و کارگری در پرونده خود در اداره کار دادخواهی کنید یا از وکالت وکلا اداره کار و مشاورین حقوقی اداره کار که بر همه قانون های اداره کار مسلط هستند، استفاده نمایید. با بهره گیری از وکلای کار در هیأت حل اختلاف کارگری با گذشت کوتاه ترین زمان و کم ترین هزینه به حق و حقوق قانونی خود دست یابید. اما آیا اطلاع دارید که مشمول قانون کار هستید یا خیر؟ در ادامه این مقاله از موسسه حقوقی اصفهان به این نکات خواهیم پرداخت.
رابطه کارگر و کارفرما
قانون کار، قانونی است که بر روابط بین کارگر و کارفرما حاکم است. کارگران و کارفرمایان موظف به پیروی از قانون کار هستند. یکی از مهمترین موضوعات در قانون کار، قرارداد کار کتبی یا شفاهی بین کارگرو کارفرما است. در قرارداد کار باید مشخصات کارگر و کارفرما، نوع کار، میزان حقوق و دستمزد میزان ساعت کار و تعطیلات، مدت زمان قرارداد مشخص شود.
قانون کار و کارگر
کارفرمایان، کارگاه ها، موسسات تولیدی و صنعتی، کشاورزی و خدماتی و کاراموزان براساس قانون کار سال 1369 از قانون کار تبعیت می‌کنند. برطبق قانون کار اشخاصی که برای دولت کار می‌کنند، کارگر نامیده میشوند و مشمول قانون کار و اداره کار هستند. مشاغل کارگری در موسسات دولتی توسط سازمان امور اداری و استخدامی کشور تعیین می‌شود. در صورتیکه کارمندان دولت در ساعات غیراداری در بخش خصوصی فعالیت نمایند، مشمول قانون کار هستند. کارفرما باید برطبق قانون اداره کار حقوق و مزایای استحقاقی کارگر را پرداخت کنند. به دلیل اینکه این کارگران دارای صندوق بیمه ای پایه ای دیگر هستند به تامین اجتماعی حق بیمه پرداخت نمی‌کنند.
مشمولین قانون کار و اداره کار
برطبق قانون کار اشخاص ذیل شامل قوانین و مقررات قانون کار میشوند:
- کارگران شهرداری ها به جز کارگران شهرداری تهران
- اشخاصی که در بخش تولیدی، خدماتی و صنعتی مربوط به موسسات تولیدات غیر تسلیحاتی فعالیت دارند.
- اشخاصی که به عنوان کارمند در دفتر اسناد رسمی کار می‌کنند.
- معلمان رسمی که در زمان غیر ساعات کاری خود در حرفه معلمی در مدرسه غیرانتفاعی فعالیت دارند.
- معلمان رسمی که در زمان غیر ساعات کاری خود در حرفه معلمی در مدرسه غیرانتفاعی فعالیت دارند.
- کارمندانی که در سفارتخانه، نمایندگی کشور خارجی در ایران، نمایندگی سازمان ملل متحد فعالیت دارند.
مشمولین قانون کار چه کسانی نیستند؟
- کارمندانی که برطبق قانون استخدام کشوری، لشکری و مقررات خاص استخدامی فعالیت می‌کنند.
- برطبق ماده 188 قانون کار، کارگاههایی که به صورت خانوادگی فعالیت می‌کنند. در این کارگاه‌های خانوادگی، خویشاوندان نسبی طبقه اول مادر، پدر، فرزندان کارفرما هستند. اما کارگاه‌های خانوادگی از مقررات ایمنی و بهداشت کار پیروی می‌کنند. بازرسین کار برای ورود به کارگاه‌های خانوادگی باید اجازه کتبی از دادستان محل داشته باشند. اما کارگاه هایی که شامل خویشاوندان طبقه دوم برادرو خواهر هستند، فعالیت نمایند، برطبق قانون کار، کارگاه خانوادگی محسوب نمی‌شوند و جزء مشمولین قانون کار هستند.
- برطبق ماده 189 و 190 قانون کار، کارگاه‌های کوچک مشمول قانون کار نمی‌شوند. اما بیمه این کارگاه‌ها برطبق قانون تامین اجتماعی است.
- اشخاصی که در کارخانه و صنایع تولید تسلیحات فعالیت دارند، مشمول قانون کار نیستند و از مقررات خاصی تبعیت می‌کنند.
- در قراردادهای پیمانکاری که دارای شرایط خاص هستند، مشمولین قانون کار نیستند. در قرارداد پیمانکاری در صورتیکه کارفرما ابزار کار را در اختیار کارگران قرار دهد، روابط کاری آنها برطبق قانون کار و اداره کار است.
- کارکنان بقعه متبرکه که حقوق آنها به وسیله نذورات و موقوفات پرداخت می‌شود، از قانون کار تبعیت نمی‌کنند.
- کارمندان بانک‌های دولتی که از مقررات و قوانین استخدامی خاص مربوط به شرکت های دولتی هستند، از شمول قانون کار خارج هستند.
- کارمندانی که در سازمان‌های دولتی به صورت پیمانی فعالیت دارند، مشمول قانون کار نمی‌شوند. اما بیمه آنها برطبق قانون تامین اجتماعی پرداخت می‌شود.
کارگران خارجی و قانون کار
در صورتیکه کارگر خارجی پروانه کاردر ایران را داشته باشد و این پروانه مشمول قوانین استخدامی خاصی نباشد، مشمولین قانون کار هستند. اما برطبق قانون کار، مزایای بیمه بیکاری به کارگران خارجی تعلق نمی‌گیرد. کارگران خارجی که پروانه کار ندارند، حق کار در ایران را ندارند و در صورت تخلف برطبق ماده 181 قانون کار مجازات میشوند. بیمه کارکنان خارجی دارای پروانه کار در ایران، مشمول بیمه تامین اجتماعی است.
نمایندگان کارفرما و قانون کار
اشخاصی که به عنوان نماینده کارفرما در کارگاه‌ها فعالیت دارند، در صورتیکه با پرداخت حقوق و دستمزد، اداره فعالیت کارگاه را برعهده دارند، کارگر نامیده میشوند. این اشخاص در صورتیکه با کارفرما در خصوص انجام کار دچار اختلاف شوند، باید برای حل اختلاف به اداره کار مراجعه نمایند.
بیمه شدگان تامین اجتماعی و قانون کار
در ماده 2 قانون تامین اجتماعی بیان شده است، بیمه شده شخصی است که از مقررات تامین اجتماعی با پرداخت مبلغ حق بیمه تبعیت می‌کند. کارفرما برطبق ماده 148 قانون تامین اجتماعی باید کارگران را بیمه نماید. در نتیجه براساس ماده 148 قانون کار کارگران در این قانون، مشمول مقرات و قوانین تامین اجتماعی هستند. اما کارگرانی که تحت پوشش قانون تامین اجتماعی، لزوما شامل قانون کار نیستند.
شکایت کارگر از کارفرما
دلایل اصلی اختلاف بین کارگر و کارفرما پرداخت نکردن حقوق، دستمزد و بیمه توسط کارفرما است. همچنین حوادث ناشی از کار نیز یکی دیگر از دلایل اختلاف کارگری است. مرجع صالح رسیدگی به این اختلافات اداره کاراست. در صورتیکه اختلاف به دلیل آسیب جسمی یا حیثیتی باشد، باید به مرجع قضایی مراجعه شود.
مرجع حل اختلاف کارگری
در صورتیکه کارگر با کارفرما دچار اختلاف شوند و این اختلاف برطبق قانون کار باشد، مرجعی برای رسیدگی به این اختلافات تعیین شده است. در ابتدا اختلاف برای سازش در شورای اسلامی کار یا انجمن صنفی کارگران مطرح می‌شود. اگر سازش صورت نگیرد، پرونده اختلاف به هیات حل اختلاف کارگری فرستاده می‌شود. از مهمترین مراجع حل اختلاف کارگر و کارفرما، هیات تشخیص حل اختلاف کارگری است. پرونده توسط هیات مربوطه رسیدگی و برطبق قانون کار، رای صادر می‌شود. به رای صادر شده در هیات حل اختلاف می‌توان در هیات حل اختلاف کارگری اعتراض نمود. اعضای هیات تشخیص حل اختلاف کارگری شامل اعضای ذیل هستند:
- نماینده از طرف وزارت کار و امور اجتماعی یک نفر
- نمایندگی کارگران از طرف کانون هماهنگی شورای اسلامی یک نفر
- نماینده مدیران صنایع از طرف انجمن صنفی کارفرمایان یک نفردر هر استان
رسیدگی هیات تشخیص برای حل اختلاف کارگر و کارفرما
در صورتیکه اختلاف بین کارگر و کارفرما حل نشود، پرونده به هیات تشخیص حل اختلاف کارگری ارسال و بعد از رسیدگی رای صادر می‌شود.رایی که در هیات مربوطه صادر می‌شود، بعد از 15 روز بعد از ابلاغ به کارگر و کارفرما لازم الاجرا خواهد بود. در مهلت قانونی طرفین می‌توانند به رای مربوطه اعتراض نمایند. رای بعد از قطعی شدن قابلیت اجرایی دارد. اعضای هیات باید نظر خود را اعلام تا در پرونده قید شود.
هیأت های تشخیص و حل اختلاف کار
برطبق قانون کار، کارگران شامل اشخاص حقیقی هستند که با دریافت حقوق انجام فعالیت جسمی و فکری را برای شخص حقیقی یا حقوقی را برعهده دارند. در صورتیکه بین کارگر و کارفرما اختلافی به وجود آید، کارگر می‌تواند به اداره کار محل مراجعه و طرح شکایت نماید. تشخیص رابطه کارگری و کارفرمایی برطبق قانون کار در هیات‌های تشخیص و حل اختلاف کار انجام می‌شود.
کمک از وکیل متخصص
با توجه به اختلافات زیادی که بین کارگر و کارفرما به وجود می‌آید، در پرونده های مطرح شده در هیات حل اختلاف کارگری اداره کار از مشاوره و وکالت بهترین وکیل ارزان اصفهان متخصص اداره کار بهره‌مند شوید. وکیل اداره کار بر تمام
تسلط و آگاهی کامل دارد. سوالات و مشکلات حقوقی خود در مورد دعاوی کارگر و کارفرما و هیات تشخیص حل اختلاف کارگری را با وکیل متخصص کار مطرح نمائید تا در کوتاهترین زمان ممکن پاسخگوی شما باشد.